Дар айни замон дубора ба зери назорати Озарбойҷон гузаштани ин ҷумҳурии худхонда, бархе аз собиқ бошандагонашро, ки замоне маҷбур ба тарки ин сарзамин ва хонаҳои худ шуданд, ба бозгашт умедвор кардааст.
Нуриддин Гулиев, деҳқони 94 солаи oзарӣ, баъд аз 30 соли фироқ орзуи бозгашт ба зодгоҳаш, деҳаи Норинклари Қарабоғи куҳиро дорад.
Озарбойҷон дар натиҷаи як амалиёт моҳи сентябр ин минтақаи ҷудоихоҳро бозпас гирифт. Гулиев умед дорад, ки акнун бо тағйири ҳукумат метавонад ба хонаи худ баргардад.
Нуриддин Гулиев, собиқ сокини Норинклар гуфт: “Имрӯз агар тавонам ба он деҳа баргардам, ман тамоми он ҷоро як як давр мезанам. Ҳар як пайроҳаашро қадам мезанам”
Барои Қарабоғи куҳӣ миёни Озарбойҷон ва Арманистон даргириҳои хунине рух додааст. Зимни яке аз ин муноқишаҳо, соли 1993 Нуриддин Гулиев аз хонаву зодгоҳаш ронда шуд.
Браузери шумо HTML5-ро намешиносад
Сокинони пешини Қаробоғ ба хонаҳои худ бармегарданд
“Онҳо ҳамаи моро ба водиҳо ронданд, тамоми чизу чораи мо он ҷо монд. Арманҳо моро иҳота карданд. Мо роҳи Ҳекариро пеш гирифтем. Онҳо домоди маро бурданд. Ман барои ҳимояи ӯ аз пасаш рафтам.”-гуфт, Нуриддин Гулиев.
Пас аз чанд даҳсолаи ҷангҳо моҳи сентябри имсол нерӯҳои армантабори ҷудоихоҳ ба Боку таслим шуданд. Ин эҳсосу хотираҳои кӯҳнаро рӯ овард. овард. Ҳоҷар Тоирова, сокини пешини Наринклар мегӯяд: “Ман ба замини бобоии худ, ба Оқдара, ба деҳаамон, Наринклар меравам. Он ҷо зиндагӣ мекунам, бигзор дар хайма. Ин беҳтар аз зиндагӣ дар ин ҷо аст. Мору каждуму магас, мо ҳама чиро дар ин ҷо дидем. Бигзор сулҳ бошад, то мо тавонем бо арманҳо мисли дӯст якҷо нишинем, Сулҳ, сулҳ ва боз ҳам сулҳ.”
Баробари зери назорати Озарбойҷон гузаштани Қарабоғи куҳӣ, беш аз 100 ҳазор армантабори он маҷбур шуданд, аз ин қаламрав куч банданд. Сокинони оддӣ орзӯ доранд, ҷангу хунрезӣ ба тамом бас шавад. “Ман мехоҳам, ки тамоми ҷаҳон муттаҳид бошад, ҳама зиндагии осоишта дошта бошад. Чаро бояд биҷангем? Шояд касе барои ин маро маломат кунад. Хайр чӣ, агар онҳо арманиянд? Чаро бояд хунрезӣ шавад? Онҳо ҳам инсонанд. Мо фашист нестем. Мо хунрезиро намехоҳем. Мо сулҳ мехоҳем.” - гуфт, Дилшод Гулиев, сокини пешинаи деҳаи Норинклар:
Арманистон ва Озарбойҷон ба гуфтушунид нишастанд. Сарвазири Арманистон гуфт, омодааст то охири сол созишномаи сулҳро имзо кунад.