Халифае, ки дар Хоруғ ҷанозаи Маҳмадбоқирро хонд, зиндонӣ шуд

Музаффар Давлатмиров, як халифаи пайравони мазҳаби исмоилия дар Бадахшони Тоҷикистон

Додгоҳи вилояти Мӯхтори Кӯҳистони Бадахшон Музаффар Давлатмиров, як халифаи пайравони мазҳаби исмоилияро бо иттиҳоми “даъват ба ифротгароӣ” ба панҷ соли зиндон маҳкум кардааст.

Музаффар Давлатмирови 58-сола, ки халифаи маҳаллаи “Тирчид”-и шаҳри Хоруғ буд, ба гуфтаи наздиконаш, рӯзи 26-уми июл аз ҷониби мақомоти интизомӣ ба суҳбат давъат ва боздошт шудааст.

Масъулони додгоҳи Бадахшон ҳозир нашуданд, то ҳукми ӯро шарҳ диҳанд, вале наздикони ӯ гуфтанд, додгоҳ шитобзада ҳукмро содир кард ва ҳеч далеле нишон надод.

Як тан аз наздиконаш, ки нахост номаш зикр шавад, дар суҳбат бо Радиои Озодӣ гуфт, касе намедонад, халифаро дақиқан ба содир кардани кадом ҷурм гунаҳкор донистаанд. Ба гуфтаи ӯ, Музаффар Давлатмиров дар амри маъруфҳои худ бештар мардумро ба оромӣ даъват мекард ва ҳам қонуншиканиҳои мақомотро танқид менамуд.

“Адлхоҳии халифа ва бештар эҳтиром шуданаш дар назди сокинону лидерони ғайрирасмӣ ба мақомоти интизомӣ хуш намеомад,”—гуфт ҳамсуҳбати мо.

Як сокини дигари шаҳри Хоруғ гуфт, халифа Музаффар дар ҷомеаи исмоилиҳои Бадахшон, мақомдорон ва лидерони ғайрирасмӣ нуфузи зиёд дошт.

Ҳамсуҳбати мо мегӯяд, чун мақомот расман сабаби боздошти ӯро шарҳ намедиҳанд, дар Хоруғ овоза аст, ки гуё як сабаби боздошти ӯ хондани ҷанозаи Маҳмадбоқир Маҳмадбоқиров, Зоир Раҷабов ва Хурсанд Мазориев, се лидери ғайрирасмӣ будааст. Ин се лидери ғайрирасмӣ охири моҳи май ва июн дар Хоруғ кушта шуданд.

Соли 2014 дар протоколе, ки ҳукумат бо фаъолони ҷомеаи Бадахшон барои ҳали бӯҳрони амниятӣ имзо карда буд, исми Музаффар Давлатмиров ҷой дошт.

Дар чанд моҳи ахир беш аз 200 сокини Бадахшон бо иттиҳоми узвият дар “гурӯҳи ҷиноятӣ” боздошт шуданд. Наздиконашон мегӯянд, гуноҳе надоштанд. Наздик ба 10 фаъоли бадахшонӣ аз Русия ба Тоҷикистон истирдод шуданд.

Дар амалиёти моҳи май дар Рӯшон ва Хоруғ наздик ба 40 нафар кушта шуданд. Мақомот гуфтанд, онҳо муқобилияти мусаллаҳона карданд, вале наздиконашон инро дуруғ дониста, мегӯянд, онҳо силоҳ надоштанд ва танҳо ба эътирози осоишта баромада буданд.