Дар Тоҷикистон ҳудудан 90 дарсади ҷарроҳон мардҳоянд. Духтурони ботаҷриба мегӯянд, “табиб ҷинс надорад” ва аз ин рӯ дар ҳолатҳои бӯҳронӣ гузоштани сарҳади ҷинси миёни табибон ҷоҳилӣ аст. Инсон бояд на аз табобат, балки аз рафтор, кирдор ва амалҳои нодурусти худ шарм дорад, мегӯянд онҳо.
Аммо ба иллати ангуштшумор будани ҷарроҳони зан аксари маризон аз табобат дар назди духтур худдорӣ мекунанд. Гуфта мешавад, ҷарроҳони зан танҳо дар беморхонаҳои пойтахт фаъолият мекунанд. Онҳое, ки тавони таҳаммули дардро намекунанд, аз навоҳии дурдаст барои ҷарроҳӣ ба назди ҳамин духтурони зан меоянд. Вазорати беҳдошт низ аз вазъ бохабар аст ва талош дорад, ба мушкили занҳо расидагӣ кунад.
Аммо ба иллати ангуштшумор будани ҷарроҳони зан аксари маризон аз табобат дар назди духтур худдорӣ мекунанд. Гуфта мешавад, ҷарроҳони зан танҳо дар беморхонаҳои пойтахт фаъолият мекунанд. Онҳое, ки тавони таҳаммули дардро намекунанд, аз навоҳии дурдаст барои ҷарроҳӣ ба назди ҳамин духтурони зан меоянд. Вазорати беҳдошт низ аз вазъ бохабар аст ва талош дорад, ба мушкили занҳо расидагӣ кунад.
