"Ба сад дар сар задам, аммо акси садо нашунидам"

Сандуқи Умаралӣ Саидов, сокини шаҳри Душанбе, пур аз аризаву мактубҳоест, ки дар 13 соли охир ба мақомот навиштааст. Ба баъзе аз ин номаҳо ҷавоб гирифтааст, аммо мегӯяд, розӣ нест. Муроҷиатҳои пайдарпай ва соатҳо интизор нишастани Умаралӣ Саидов дар паси дари мақомдорони тоҷик баъди он оғоз ёфт, ки ҳамсари дувуми бародараш хонаи онҳоро ҳамчун мероси шавҳар аз худ намудааст. Мақомот мегӯянд, Саидовро чанд дафъа қабул ва дарди дилаш гӯш доданд. Онҳо бовар доранд, ки шикояту норозигии ӯ “одат аст”. Тафсилотро дар навор бинед.