Мо дар таътили тобистонаамон ҳар сол ба деҳа меравем. Ба хонаи хешовандонамон барои дидорбинӣ меравем. Акоям дар яке аз лаҳзаҳои ҷолиб моро акс гирифт. Ман ва фарзанди аммаам дар даҳон гелос дод зада механдем. Дар пасамон табиат-пояи дарахтон ва сабзаҳо дар замин хеле қулай ва зебо афтодаанд. Ҳоло аз ин ҳодиса чанд сол гузашта бошад ҳам, вақте ин расмро мебинам, он лаҳза ба хотирам меояд ва хандаам меояд. Гузошта шуд аз ҷониби Масъуд
