Иқлимой ва Шариф Раҳмоновҳо дар тӯли 51 соли зиндагии муштарак боре аз ҳам ҷудо нашуданд ва зиндагиро бидуни ҳамдигар тасаввур намекунанд. Ин ҷуфти солдида бар он назаранд, ки ошиқ бояд ҳамеша ишқ дошта бошад ва рӯзи хосеро барои дӯст доштан ҷудо накунад.
Иқлимой Раҳмоноваи 70-сола ҳеч фикр намекард, ки ишқи як ҷавони ятим ӯро барои тамоми умр хушбахт ва оилаашро баъд аз даҳсолаҳо намунае барои хонаводаҳои дигар мекунад. Ӯ 18 сол дошт, ки ба шавҳараш ошно ва ошиқ шуд. Ҳарчанд дугонаҳо издивоҷи ӯро бо як ҷавони ятиму бекас ба масхара мегирифтанд, аммо имрӯз бо гузашти беш аз ним аср аз зиндагии муштарак, хонум Иқлимой мегӯяд, аз интихоби худ пушаймон нест ва агар чархи зиндагӣ дубора пас мегашт, боз ҳам ҳамин Шариф Раҳмоновро ҳамсар интихоб мекард.
“Шавҳари ман падару модар надошт ва мо 6 сол мисли хонадомод дар хонаи падари ман зиндагӣ кардем. Баъди таваллуди фарзанди сеюмам хонаи алоҳида гирифтем. Шавҳарам марди хоксору самимӣ буд ва мо ҳамдигарро зиёд дӯст медорем. Ба хотири он ки корманди низомӣ буд, шабҳо дер меомад, гоҳе дилам барои дер омадан ва гоҳи дагар ба хотире ки назди зани дагаре наравад, хавотир мешудам. Аммо акнун эҳсос мекунам, ки шавҳарам боре ҳам ба ман хиёнат накардааст,”- мегӯяд Иқлимой Раҳмонова.
Аз чеҳраву сӯҳбатҳои ин ду ҷуфти рӯзгордида аён аст, ки онҳо зиндагии тифоқу хушҳолонаеро пушти сар мекунанд. Меҳрубонӣ ва ғамхории онҳо нисбат ба ҳамдигар баъзан келинҳои хонаро ҳам дар ҳайрат мегузорад. Фарзандони хонавода мегӯянд, гузашти солҳо ва шебу фарози рӯзгор риштаи муҳаббати ду дилдодаи солдидаро қавитар кардааст.
Савринисо Раҳмонова, келини ин хонавода мегӯяд, ҳанӯз ҳам онҳо ошиқи ҳамдигаранд ва ба истилоҳ бе якдигар нафас гирифта наметавонанд. “Ҳоло ҳам бо ҳамдигар шухӣ мекунанд, агар каме бемор шаванд, ҳамдигарро меҳрубониву дилбардорӣ мекунанд. Аз муносибати онҳо лаззат мебарем ва орзу мекунем, ки мо ҳам мисли онҳо пири бадавлат шавем,”-гуфт Савринисо.
Иқлимой ва Шариф, нисбат ба синну соли воқеии худ ҷавонтар менамоянд. Наздиконашон мегӯянд, асрори хушбахтии ин ҷуфт дар хубии хулқу атвори онҳост, ҳарду ҳам инсонҳо бо таҳаммул ҳастанд ва баосонӣ асабонӣ намешаванд. Ишқе, ки онҳо дар ҷавонӣ ба якдигар доштанд, ҳоло бузургтар шудааст мисли худашон. Акнун ин ишқро онҳо ба фарзандон ҳам додаанд, ба наздикон ҳам ва ба хонае, ки дар он солҳо бо ҳам зистаанд.
Шариф Раҳмонови 79-сола мегӯяд, ҳоло замонаҳо дигар шудаанд ва ҷавонҳо ба якдигар камтар эҳтирому муҳаббат доранд. Вай бо ёдоварӣ аз рӯзҳои аввали ошиқияш мегӯяд, “ҳамеша кӯшиш мекардам, дар рӯзҳои ид барои ҳамсарам тӯҳфа тақдим кунам ва ҳар вақте ки куҷое тамошо мерафтам, ӯро ҳамроҳам мебурдам.”
Иқлимой ва Шариф, сокинони нҳоияи Ваҳдати Тоҷикистон панҷ фарзанд, 19 набера ва 15 абераро тарбия мекунанд. Онҳо мехоҳанд, муҳаббат ва эҳтироми инсониро дар қалбҳои фарзандону набераҳо ҳам ҷой кунанд ва асрори зиндагии хушбахтонаро барояшон омӯзонанд.
